Lepa vojvođanska varoš Kula nalazi se u središtu Bačke, 51 kilometar severno od Novog Sada a 135 kilometara od Beograda, na raskršću drumskih, železničkih i vodenih puteva srednje Bačke. Prema popisu stanovništva iz 2011. godine u opštini Kula živi 43.162 stanovnika, dok u samoj Kuli živi 17.973 stanovnika. Kula je kao i većina drugih mesta u Vojvodini višenacionalna sredina. Srbi čine oko 50 odsto stanovnika opštine, Crnogoraca ima 15 odsto, Rusina 11 odsto, Mađara oko osam odsto, Ukrajinaca tri odsto, dok pripadnici ostalih nacija ne učestvuju sa više od dva odsto u ukupnom broju stanovnika opštine. Etničku posebnost kulskoj opštini daju Rusini, pripadnici slovenskog naroda doseljeni u XVIII veku na prostore Vojvodine iz istočne Slovačke. Najveći broj vojvođanskih Rusina danas živi u Ruskom Krsturu, u kome čine preko 80 odsto stanovnika.
Opština Kula se prostire na površini od 481 kvadratni kilometar i po prostoru koji zahvata spada u opštine srednje veličine u Vojvodini. Obuhvata sedam naseljenih mesta – Kulu, Crvenku, Novu Crvenku, Lipar, Sivac, Kruščić i Ruski Krstur. Pored Kule, status gradskog naselja ima i Crvenka u kojoj živi devet hiljada stanovnika. Veća naselja u opštini su i Sivac sa 8.740 i Ruski Krstur sa 4.579 žitelja. Opština administrativno pripada Zapadnobačkom upravnom okrugu. Na jugu se graniči sa opštinom Vrbas, na istoku sa opštinom Mali Iđoš, na severu sa Bačkom Toplom, na severozapadu sa područjem grada Sombora, a na jugozapadu sa opštinom Odžaci.
Kula je dobro saobraćajno povezana sa svojom okolinom i drugim mestima Vojvodine i predstavlja svojevrsno drumsko i železničko saobraćajno čvorište srednje Bačke čijim područjem prolazi više puteva i železničkih pruga regionalnog i lokalnog karaktera. U Kulu se iz Beograda i Novog Sada može doći preko Vrbasa međunarodnim auto putem E-75 Beograd-Budimpešta, kao i starim magistralnim putem Beograd-Novi Sad-Subotica. Od zapada ka istoku područjem Kule prolazi poprečni regionalni put Bogojevo-Odžaci-Kula-Vrbas-Srbobran-Bečej-Kikinda. Teritorijom opštine prolaze i dva regionalna puta; Kula-Lipar i Sombor-Sivac-Crvenka-Kula. Glavnu železničku vezu sa svojom okolinom kulska opština ostvaruje železničkom prugom Vrbas-Kula-Sombor. Kula ima i mogućnosti vodenog saobraćaja kanalima hidrosistema „Dunav-Tisa-Dunav. Njenom teritorijom protiču tri kanala: Bogojevo-Bečej, Bezdan-Vrbas i kanal Kosančić-Mali Stapar. Područje opštine Kula karakteriše ravničarski reljef sa dve osnovne reljefne celine; Telečkom lesnom zaravni na severu, zvanom Telečka visoravan, čija nadmorska visina iznosi 105 metara i Bačkom lesnom terasom na jugu, nadmorske visine 83 metra. Kula se nalazi na nadmorskoj visini od 86 metara. Klima područja je umereno-kontinentalna, nizijskog karaktera, sa toplim letima i hladnim zimama. Prosečna godišnja temperatura iznosi oko 11o C. Najhladniji mesec je januar, a najtopliji jul.
Kula je jedno od najstarijih srednjovekovnih naselja Bačke. Na prostoru današnjeg naselja početkom XVI veka, posle Mohačke bitke, postojalo je manje zemljano utvrđenje, kula, s turskom vojnom posadom i sa manjim brojem unaokolo naseljenih Srba i Bunjevaca. Pretpostavlja se da je po ovoj zemljanoj kuli celo naselje kasnije ponelo ime. Najraniji pisani pomen Kule sreće se u popisu poseda grofa Ferenca Velešnija iz 1652. godine u kome su popisane dažbine za Gornju i Donju Kulu, kao i za naselja Mala Dobra i Ban Dobra. Kula se pominje i u zapisu grofa Štarenberga iz 1699. godine, kao utvrđenje sa posadom od 100 vojnika. Nekoliko decenija nakon uključivanja Bačke u sastav Habzburške monarhije, područje Kule 1740. naseljavaju Mađari, a zatim i Nemci 1780. i 1785. godine. Savremeni društveni razvoj naselja počinje krajem XVIII, početkom XIX veka, kada Kula stasava u napredno mesto u kome se intenzivno razvija poljoprivreda, trgovina, zanatstvo i industrija. Prerađuje se konoplja, vlakna svilene bube, pivara je otvorena 1812. godine, parni mlin 1876, radionica za izradu plugova 1880, livnica i fabrika armature 1882, fabrika svilenih tkanina 1892. godine, Prve decenije XX veka donele su dalji privredni razvoj Kule; 1904. je osnovana fabrika stolarije; 1906. fabrika šešira; 1908. fabrika vunenih tkanina; 1916. je podignut mlin „Žitobačka“, a 1920. fabrika kože. Na bogatoj privrednoj i industrijskoj tradiciji Kule, u drugoj polovini XX veka izrasla su savremena industrijska preduzeća kao što su Fabrika biskvita „Jaffa“, Fabrika šećera „Crvenka“, te Fabrika mineralne vode i bezalkoholnih pića „Stork“, koje danas slove za uspešna preduzeća Srbije. Pored prehrambene industrije i poljoprivrede koje su vodeće privredne grane opštine, značajan doprinos razvoju daju i građevinstrstvo, trgovina, ugostiteljstvo, saobraćaj i ostale uslužne delatnosti. U kulskoj opštini svoja interesovanja mogu zadovoljiti turisti raznolikih afiniteta i interesovanja, od zaljubljenika u staru arhitekturu i sakralno graditeljstvo, preko poklonika izletišta i bekstva u netaknuto prirodno okruženje, do ljubitelja vinskog turizma, lova i ribolova i seoskog turizma.